2. Krallar 13:16-22

12:25-2Kr.17:41 Krallığın bölündüğü (İsrail ve Yahuda olarak) dönemin anlatıldığı bu bölümlerde, ağırlıklı olarak kralların yaptıklarına ve onlara ilişkin peygamberliklere değinilir. Tanrı’nın gelişmekte olan yeryüzündeki krallığı en fazla kuzeydeki (İsrail) krallıkta tehlikeye girmiştir, çünkü sadakatsiz krallar, kukla kâ-hinler ve sahte peygamberler yüzünden imandan sapma eğilimi artış göstermiştir. Bu dönemde İlyas ve Elişa, Tanrı’nın yönetiminin sadık temsilcileri ve peygamberleri olarak hizmet etmiştir (bkz. Giriş). Güneydeki (Yahuda) krallıkta ise RAB, krallığının görünen simgeleri olan tapınak, Antlaşma Sandığı ve kâhinlerinin hizmeti aracılığıyla halkıyla beraberdir. Davut’un soyundan olan kralların yönetimlerini RAB’be sadık biçimde sürdürmeleri sayesinde RAB’bin antlaşmasına kuzeydeki (İsrail) krallığına göre daha bağlı kaldılarsa da, itaatsizlik ettikleri zaman onlar da sürgünle cezalandırılacaklardır.

13:16 ellerini kralın elleri üzerine koydu Elişa bu simgesel hareketiyle, Yehoaş’ın Aram’la RAB’bin kutsaması sayesinde savaşabileceğini gösterdi.

13:17 Doğuya Şeria Irmağı’nın doğu yakasında, Aramlılar’ın kontrolündeki topraklara (bkz. 2Kr.10:32-33). Afek’te Yaklaşık altmış yıl önce Ahav, Aramlılar’ı ve II. Ben-Hadat’ı Afek’te büyük yenilgiye uğratmıştı (bkz. 1Kr.20:26-30; 1Kr.20:26’ya ait not).

13:18 üç kez yere vurdu ve durdu Yehoaş’ın Elişa’nın buyruğuna verdiği isteksiz tepki, onun sözlerine güvenmediğini gösteriyor.

13:19 Aramlılar’ı mutlak bir zaferle bozguna uğratacak kişi, Yehoaş’ın oğlu II. Yarovam olacaktır (bkz. 2Kr.14:25,2Kr.14:28).

13:21 Tanrı’nın gücünün Elişa’nın ölümünden sonra bile etkin olduğunu gösteren bu mucize, kral için güven ve umut verici bir belirtiydi ; çünkü Elişa’nın gerçek bir peygamber olduğunu kanıtlıyordu.